Gdy w drugiej połowie XI wieku nasz święty Patriarcha Brunon z Kolonii założył wspólnotę eremitów w Grande Chartreuse, stała się ona zaczynem, z którego wyrósł zakon istniejący w Kościele po dzień dzisiejszy. Trzeba było jednak stosownego czasu – bez mała tysiąca lat – aby powstały wspólnoty ludzi świeckich pragnących żyć duchowością eremityzmu kartuskiego. „Dla Pana tysiąc lat jest jak jeden dzień.” Na przełomie drugiego i trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa powstały i rozwijają się trzy wspólnoty świeckich żyjące duchem św. Brunona z Kolonii. Jedną z nich jesteśmy my, członkowie „Polskiej Fraterni św. Brunona”
Formowanie Fraterni rozpoczęło się wiosną 2004 r. Obecnie liczy ona ośmiu członków zamieszkujących w różnych częściach Polski. Wspólnota – co warto pamiętać – jest na obecnym etapie swojego rozwoju wyłącznie wspólnotą modlitwy. Jej członkowie poświęcają się samotniczej modlitwie liturgicznej. W celu zachowania więzi wspólnotowych członkowie zobowiązali się do uczestnictwa dwa razy w roku w Rekolekcjach Ciszy. Są one niezmiennie organizowane w Eremie O.O. Kamedułów na Srebrnej Górze pod Krakowem. „Polska Fraternia św. Brunona z Kolonii” pozostaje w kontakcie z Ojcem Przeorem Grande Chartreuse, od którego otrzymała cenne wskazówki oraz błogosławieństwo i zezwolenie na korzystanie z kartuskich tekstów liturgicznych w takim zakresie, w jakim Zakon udostępnia je światu. Fraternia posiada podstawowy zbiór obowiązków, które wypełniają jej członkowie, zawarty w „Karcie Wspólnoty” stworzonej na użytek wewnętrzny i przyjętej przez aklamację. (tutaj w przyszłości link do elektronicznej wersji Karty) Na obecnym etapie nie posiada Rady ani Przełożonego. Ponieważ polska fraternia jest w początkowym stadium swej organizacji nie posiada także asystenta kościelnego oraz statusu stowarzyszenia wiernych świeckich w rozumieniu kan. 298-329 Kodeksu Prawa Kanonicznego. Trwają natomiast usilne starania o sfinalizowanie takowego statusu.
My członkowie wspólnoty żyjemy w rodzinach. Wykonujemy różne zawody. Mieszkamy w Krakowie, Warszawie, Łodzi, Wrocławiu, na Pomorzu Zachodnim Lublinie. Jesteśmy w różnym wieku. Najmłodszy z nas rozpoczął właśnie studia. Najstarszy przekroczył pięćdziesiątkę i z wolna szykuje się do roli dziadka. Jest nas siedmiu Braci i jedna Siostra. Pragniemy na wzór wspólnot „trzeciozakonnych” (dominikańskich, franciszkańskich, karmelitańskich, Oblatury św. Benedykta) stać się w przyszłości – jeśli taka będzie wola Boża – zaczynem duchowości pustynnej oraz liturgii kartuskiej w życiu naszych rodzin, środowisk zawodowych i wszędzie w środowiskach świeckich, gdzie z natury rzeczy nie mogą dotrzeć Ojcowie Kartuzi.
Jeżeli zatem Drogi Czytelniku Pan przyprowadził Cię na naszą stronę i słyszysz głos wzywający na Pustynię, możesz wraz z nami stać się „ojcem założycielem” nowej wspólnoty katolickiej w Kościele polskim. Napisz do nas. W miarę naszych umiejętności odpowiemy na Twoje pytania i zaprosimy na najbliższe Dni Ciszy.
Przez wstawiennictwo Patronów Kartuzji – Najświętszej Maryi Panny, św. Jana Chrzciciela oraz św. Brunona z Kolonii powierzamy Cię Jedynemu Panu Pustyni Jezusowi Chrystusowi.
Członkowie „Polskiej Fraterni św. Brunona z Kolonii”
Ewa, Tomasz, Jacek, Marek, Mateusz, Karol, ks. Bartosz, Krzysztof
15-17 września 2006 r. I spotkanie w Tyńcu
27-29 kwiecień 2007 r. II spotkanie w Gidlach
1-3 luty 2008 r.
20 – 22 marca 2009 r. OO. Kameduli Srebrna Góra
19-21 marca 2010 r OO. Kameduli Srebrna Góra
04 – 06 październik 2013 r. Tyniec
07-09.10.2016 r. Tyniec
Staniątki 4-6.10.2019