w zakonie kartuskim
Świętej Rozali, Dziewicy (12 czytań) uroczystość w klasztorach żeńskich
(11 czerwca 1328 r.)
urodzona w 1263 r. we francuskiej rodzinie szlacheckiej na południu Francji de Villeneuve, który istnieje do dziś. Podczas bierzmowania w 1270 r. udzielanego przez biskupa Fréjus w kaplicy rodzinnego zamku, nadprzyrodzone światło wydawało się otoczyć dziecko. W bardzo młodym wieku, złożyła prywatny ślub dziewictwa. Najbardziej ukochała dbanie o ubogich, często rozdając ze spiżarni domowej, o czym rodziców zawiadomiła służba zamkowa. Któregoś dnia, gdy pod fartuchem bochenki chleba, by rozdać je ubogim zgormadzonym u wejścia do zamku została zatrzymana przez ojca, który zapytał ją, co niosła, a ona odpowiedziała: "To są róże Właśnie skończyłam ich zbieranie." Po rozchyleniu fartucha pokazała wspomniane róże do zdumionemu ojcu. Stąd przedstawianie Rozalii na obrazach w fartuchu pełnym róż, jako przypomnienie tego cudu. Kiedy miała szesnaście lat chciała zostać zakonnicą kartuzów. Znała ich życie z klasztoru la Celle Roubaud będącego w pobliżu zamku, gdzie jej ciotka Jeanne de Villeneuve był przeoryszą. Jako, że dom nie miał nowicjatu, a był on w Saint Andre de Ramires, do którego wstąpiła, następnie przeniosła się do głównego Klasztoru żeńskiego, Bertaud, niedaleko od miasta Gap, w Alpach francuskich. Śluby złożyła w 1280 roku w Bertaud, a jej ciotka była w la Celle Roubaud przełożony generalny Zakonu pozwolił Rozalii na przejście do tego domu, aby pomóc ciotce. W 1288 roku otrzymała konsekrację dziewictwa z rąk biskupa Fréjus. Gdy dowiedziała się o tym wpadła w stan ekstazy, która trwała cały dzień. Mimo, że pomagała w chórze i tam gdzie byłą potrzeba wspólnoty, jej dusza była zjednoczona z Panem. Była znana ze skłonności do ascezy np. zmniejszała ilość snu, jadła tylko chleb, gdy miała iść do komunii. Modlitwa była dla niej najważniejsza, na której spędzała długie godziny, otrzymując w ten sposób szczególne łaski dla Zakonu, jej rodziny i miasta, i dla całego Kościoła. Dzięki swojej czystości serca Bóg dał jej dar czytania w sercach innych ludzi. Po śmierci jej ciotki w 1300 r. Przełożony Generalny mianował Rozalię przeoryszą, na której urzędzie była dwudzieści dziewięć lat. W tym czasie, jej przyjaciel, biskup Fréjus, został papieżem Janem XXII.
Zmarła w wieku sześćdziesięciu sześciu opinii wielkiej świętości. Natychmiast zaczęły zdarzać się w miejscu pochówku cuda: ślepiec odzyskał wzrok i wielu chorych zostało uleczonych. W 1334 r. pięć lat po jej śmierci, papież Jan XXII nakazał otworzyć jej grób. Jej ciało znaleziono całkowicie nienaruszone i tak jest do dzisiaj. W 1602 zostało przeniesione z krypty do nowo wybudowanej kaplicy.
W 1851 Błogosławiony Pius IX zatwierdził jej święto dla diecezji Fréjus, a w 1857 roku dla zakonu kartuzów. Dziś obchodzimy je w całym zakonie 6 lipca, a jej święto jest uroczystością dla mniszek Zakonu kartuskiego.
Tłumaczenie własne: na podstawie CARTHUSIAN SAINTS,Charterhouse of the Transfiguration 2006, CARTHUSIAN BOOKLETS SERIES, N° 8.
(Charterhouse of the Transfiguration Carthusian Monastery 1800 Beartown Road Arlington, VT 05250 Fax: 802-362-3584 E-Mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. www.chartreux.org)
